Ernst van de Wetering

Ernst van de Wetering (1938) volgde eerst een opleiding tot beeldend kunstenaar en tekenleraar aan de Koninklijke Academie van Beeldende Kunsten in Den Haag. Van 1961 tot 1964 was hij parttime tekenleraar. In 1963 begon hij aan een studie kunstgeschiedenis aan de Universiteit van Amsterdam. Daarnaast werkte hij (van 1964 - 1968) als tekenaar van microscopische preparaten in het Zoölogisch Museum te Amsterdam. In 1968 werd Ernst van de Wetering assistent bij het Rembrandt Research Project (RRP), dat in datzelfde jaar was opgericht. Spoedig daarna werd hij lid van het RRP team. In 1993 werd hij voorzitter van deze projectgroep, die zich tot doel stelt het geschilderde oeuvre van Rembrandt te onderzoeken. In hetzelfde jaar was hij tevens te zien in Zomergasten.
 
Van 1969 tot 1987 was hij als kunsthistoricus verbonden aan het Centraal Laboratorium voor Voorwerpen van Kunst en Wetenschap in Amsterdam (tegenwoordig Rijksdienst voor het Cultureel Erfgoed). Ernst van de Wetering, die sinds 1987 hoogleraar Kunstgeschiedenis is aan de Universiteit van Amsterdam, heeft een groot aantal publicaties op zijn naam staan, niet alleen m.b.t. Rembrandt en historische schildertechnieken, maar ook op het gebied van de theorie en de ethiek van conservering en restauratie. Hij onderwees en gaf lezingen in vele landen op het gebied van het Rembrandt- onderzoek en de restauratie-theorie. Ernst van de Wetering is sinds zijn tijd aan de Haagse Academie (met tussenpozen) praktiserend schilder gebleven.