Misschien is het een prettige gedachte om te gaan zingen met mensen die zeggen (ook) niet te kunnen zingen. Om samen toe te geven aan het verlangen, hoe diep verscholen ook, om vrij uit te zingen. Toen ik onlangs een groep deelnemers vroeg om elk voor zich te doen of ze geweldige zangers waren, kwam er een ware uitbarsting van energie, van speels gezang en volle klanken, zonder de gebruikelijke kanttekeningen en excuses. Gewoonlijk droomt een zanger van applaus, maar nu kwam het applaus van binnenuit: pure vreugde, hèt middel om een volgende stap met de stem te maken!
Uitgangspunt
Samen zingen is heerlijk, alleen zingen is doodeng. En toch wil je beide! Alleen zingen is je zelf bloot geven, kwetsbaar worden. Hoe ga je daar mee om? Bij zangles leeft vaak de veronderstelling dat er iets aangeleerd moet worden, een techniek een beheersing, een oefening, een training. Die kennis voegt zich bij dat vaag bewuste denken over de eigen zang, die kennelijk bijgestuurd moet worden.
Voor mij is de route omgekeerd: de wijsheid van je eigen lichaam mag ontsloten worden. Die is veel groter dan wat zangoefeningen kunnen aanreiken. Ik help je niet meer te schrikken van wat daar te voorschijn komt aan klank. Ik help je gehoor te geven aan de impulsen van je lichaam, je klankkast. Je stem is niet je strottenhoofd, je stem is je hele klankkast, je stembanden zijn enkel de snaren!
Ruggensteuntje of je rug rechten?
De rug staat impliciet en expliciet centraal in mijn werk. Letterlijk en overdrachtelijk staat de rug voor: steun kunnen ontvangen en/of de eigen rug rechten. Je gesteund voelen, iets wat je hopelijk hebt meegekregen als kind. Toch zijn we dat vaak kwijt. Steun zoeken en nemen is niet een zwakte, maar juist een weg om verbinding aan te gaan, om te kunnen samenwerken, en een balans te vinden tussen flexibiliteit en stabiliteit.
Ziel, maar óók grond onder de voeten
De kortste samenvatting van mijn werk is: Denken komt van boven, vitaliteit komt van onder. Hoe ontmoeten die twee krachten elkaar? Helpt je denken je vrijuit te zingen of wordt het oorlog van binnen? Zingen is stem geven aan de ziel. Je benen geven je grond onder de voeten, contact met hier en nu, vastigheid. Daarom laat ik je dikwijls lopen met je voeten, terwijl je zingt, waardoor je stem, je ziel wint aan kracht en vrijheid.
Werkwijzen
Ik heb een scala aan werkwijzen en werkvormen. Ik wissel graag af, naar gelang de situatie.
- Ik werk veel met Call-Response. niet alleen met zang, maar ook juist met geluid, los van toonhoogte.
- Ik combineer klank met ademoefening en ontspanning.
- Werken met de rug: bijvoorbeeld tegen de muur of rug-aan-rug.
- Stemwerk, je ligt op je buik en ik raak je rug aan: om in contact te komen met je oergeluid, geluid voorbij culturele waarden, geluid dat je een diepe verbondenheid met jezelf geeft, een diepe ontspanning.
- Individuele beurten, waarbij de groep getuige en bewonderaar van en steunend is aan het proces van verandering.
- Doen en praten: de pendel tussen spontaniteit en bewust worden, tussen begrijpen en doen.
Mijn werk heeft verbindingslijnen met:
- Het stuklopen van mijn klassieke zangopleiding aan het Conservatorium is de basis van mijn eigen weg met mijn stem. Daarin ben ik autodidact boven alles, wat daarna mij geïnspireerd heeft.
- Zen, Tai-Chi en Karate
- Stemwerk (JR Toussaint)
- Past Reality Integration van Ingeborgh Bosch
- Roy Hart, de grondlegger van stemexpressie
- Come together songs van
Hagara Feinbier
- Taketina ritmeschool met body-percussion en zang
- De wijsheid van gapen
- Mindfullness Kabath Zinn
Wil je nog meer informatie over Madeleine en haar achtergrond? Lees dan hier het artikel "
Zingen is jezelf bloot geven" uit Jonas Magazine (1999). Al geruime tijd geleden geschreven, maar nog steeds actueel!
